Documentairemaakster Pascalle Quaden maakte een bijzondere documentaire over de verhuizing van een woonvoorziening met alcoholverslaafden in Haarlem. Hoewel het slechts een verhuizing is binnen een straal van 10 kilometer blijkt het een proces dat het registreren meer dan waard is. Het unieke van de film is dat de alcoholisten zelf ook een camera kregen en zij op deze manier daadwerkelijk mee filmen en een heel eigen inbreng hebben.
De alcoholisten zelf staan bepaald niet te springen om te verkassen. Zij zijn gehecht aan hun vertrouwde plek. Maar ook de bewoners op de nieuwe lokatie blijken allesbehalve enthousiast over de komst van deze bijzondere doelgroep. Zij denken dat de nieuwe buren overlast gaan veroorzaken en maken zich grote zorgen om hun kinderen en de waarde van hun huizen.
Ridders te Voet gaat over een hechte groep alcoholverslaafden die ooit alles had: een baan, een relatie, kinderen en een huis, maar die ook bijna alles is kwijt geraakt. Ze hebben nu alleen elkaar nog. En de drank. De film registreert de laatste negen maanden van de bewoners op de oude lokatie in aanloop naar de nieuwe lokatie. Negen maanden waarin hobbels genomen moeten worden, vooroordelen worden beslecht en vertrouwen moet worden gewonnen.
Het opmerkelijke van deze RIBW/Kam locatie is dat er gedronken mag worden. Het is geen behandelcentrum maar een woonvoorziening. Niet alle professionals zitten echter wat betreft die ‘aanpak’ op dezelfde lijn, blijkt uit de documentaire. Moet je ze ‘gewoon’ met rust laten en zo goed mogelijk verzorgen of moet je toch stimuleren dat ze van de drank afblijven als ze dat proberen?
Woensdag 27 mei is de premiere van deze unieke documentaire gemaakt in opdracht van het RIBWK/AM. De vertoning vindt plaatst in de Filmschuur in Haarlem aan de Lange Begijnestraat om 14.00 uur. Vervolgens gaan we naar de nieuwe lokatie aan de Generaal de la Reijstraat voor de officiële opening van het pand.
Bron: Persbericht
