Een gedicht van Gisele Vranckx
Hoe mooi kan puur zijn
zonder de prijs van liefde
in overgave je hart
laten ontwapenen
door de onbevangen schoonheid
Hoe mooi is echte liefde
Als twee werelden in de jeugd
van hun bestaan
samenkomen om te houden
van elkaar
Hoe mooi heb ik gedacht
in deze eeuwigheid van
onvoorwaardelijke liefde
verbonden te zijn
toen alles ertoe deed
Hoe wreed is het als
de eigenzinnigheid haar troon bestijgt
en ijdelheid het wint van het kind die verdwenen is
in de vergeetput van verlangens
Hoe stom voel ik mij
net wakker door dit besef
hoop ik, diep in mij, dat ik
het kind ooit weer terug zie
als haar herinnering ontwaakt
Hoe mooi is het dat ik mag leren
van mijn leef-tijd
die mij elke dag laat weten
krachtiger te zijn
dan toen ik net begon
(c) Gisele Vranckx
Lees hier andere gedichten van Gisele Vranckx