Traumasporen in een nieuwe relatie
Emotionele mishandeling in een destructieve relatie laat diepe traumasporen achter bij slachtoffers. In deze blog laat ervaringsdeskundige Moniek zien hoe ingrijpend dat kan zijn in haar nieuwe, gezonde relatie. Onzichtbare, oude patronen herhalen zich in een nieuwe context.
Een innerlijke strijd
Na mijn huwelijk van 24 jaar met een pleger van emotionele mishandeling ontdekte ik bij mijzelf dat er zich in gedachten behoorlijk wat extra ‘lijntjes’ hadden aangelegd die in een normale liefdevolle relatie niet aanwezig zouden zijn geweest. Ik ontdek dit nu, nu ik een aantal jaren een nieuwe relatie heb en sinds een paar maanden getrouwd ben. Het is op heel normale gezinsmomenten dat ik een innerlijke strijd voer waarbij ik mijn innerlijke demonen onder ogen moet komen. Het gaat daarbij om situaties die voor veel personen die een relatie hebben gehad met een pleger herkenbaar zullen zijn.
‘Ik moet met je praten’
Gesprekken met mijn toenmalige echtgenoot waren nooit echt erg aangenaam. Hij schiep er een genoegen in om mij tijdens zo’n gesprek urenlang op harde toon toe te spreken waarbij ik uiteindelijk in tranen uitbarstte en op mijn knieën om vergeving vroeg voor iets wat ik onbewust fout had gedaan. Dit blijkt een trigger te zijn die ik nu nog steeds binnen mijn relatie tegen kom. Het zijn die vijf woorden (‘Ik moet met je praten’) die bij mij voor een enorme innerlijke onrust zorgen. Mijn huidige man had namelijk heel wat anders in gedachten bij deze vijf woorden. Hij had een plek gevonden waar we leuk in de zomer op vakantie konden gaan en dat wilde hij mij in al zijn enthousiasme laten zien. Er was niets verkeerds aan het gesprek en hij toonde mij een leuke film op YouTube. Ik haalde opgelucht adem.
Een duik in mijn hoofd
Er viel mij een ding gelijk op toen ik naast mijn man op de bank zat. Hij voelde mijn innerlijke onrust maar kon er de vinger niet op leggen wat het toch was. Ik moest duidelijk schakelen in mijn hoofd. Het was geen narcistische manipulatie maar gewoon een leuk moment wat mijn man met mij wilde beleven. Ik ben in een ander leven terecht gekomen maar ik heb de oude gedragspatronen nog in mijn systeem zitten. Een dergelijk moment met mijn man staat voor een duik in mijn gedachten. Ik moet de duik wagen vanuit het leven met trauma naar het leven in liefde. En die duik komt vrijwel dagelijks terug.
’Waar was je?’
Een ander moment waarop ik duidelijk moest schakelen was toen ik woorden met mijn huidige man had gehad. Ik schrok enorm en maakte me zorgen. Zou ik de stilte-behandeling krijgen? Zou hij een preek van een paar uur tegen mij afsteken? Zou hij een mindfuck bij mij uithalen waardoor ik in alle opzichten aan mijzelf zou gaan twijfelen? Ik was met mijn dochter na school bij een afspraak en opeens kwam er een berichtje binnen op mijn telefoon. ‘Waar ben je?’ Het was mijn man. Ik vreesde het ergste en met trillende handen vertelde ik hem van de afspraak die ik had met mijn dochter. Zijn reactie was eveneens een wake up call voor mij. ‘Oh, oké, dat was ik even vergeten. Ik wist niet waar je was, daarom’. De liefde en de zorg die eruit spraken raakten mijn hart. Ik was terug gesprongen naar de trauma-zone in mijn lichaam en in mijn leven terwijl het nergens voor nodig was.
We krijgen een gast bij het eten
In mijn eerste huwelijk kwam er regelmatig een kennis van hem bij ons langs. Het ging om een man met een lichte verstandelijke beperking die een ruime bankrekening had. Ik vond deze bezoekjes niet echt zo leuk omdat ze mij een vervelende bijsmaak bezorgden. Mijn inmiddels ex-man en deze kennis lieten zich dan uitgebreid door mij bedienen en ik was die avond Assepoester die naderhand, wanneer de heren samen buiten stonden, nog even werd voorzien van commentaar. Een gast bij het eten had bij mij dan ook een heel verkeerde link gelegd. Tot het moment dat mijn huidige man aankondigde dat er met de kerst wellicht een alleenstaande vrouwelijke collega langs zou komen om mee te eten. Ik duikelde weer in mijn hoofd en voelde het trauma uit mijn eerste huwelijk. Tot ik mij bedacht dat het hier ging om een collega die ik ook kende en die ik enorm graag mag. Wellicht was het tijd dat ik mijn gedachten en huis zou openstellen voor een gast die wel gewenst was.
Verdiep je in een goede relatie
Ik heb lang getwijfeld voor ik mij weer in een huwelijk zou storten. Bij mijn traumatherapeut heb ik daar ook menig uur aan besteed. Mijn zorgen, mijn twijfels, het waren heel herkenbare zaken. Met de wetenschap dat ik een man had gevonden die geen narcistische trekjes had, zoals mijn ex die wel had, stapte ik in dit huwelijk en dat is hetgeen wat mij momenteel de zekerheid biedt wanneer er een situatie is waarbij mijn ‘trauma-brein’ wordt getriggerd.
Laat het trauma niet je leven beheersen
Ik heb mijzelf moeten leren door de tijd heen wat ‘normale’ waarden zijn binnen een relatie. Ik verdiep me er nog steeds in als ik eerlijk mag zijn en gelukkig kan ik vriendinnen om mij heen om advies vragen op dit gebied. Ze weten van mijn achtergrond. Het zorgt ervoor dat het trauma wat zich 24 jaar heeft kunnen opbouwen niet mijn huidige leven beheerst. Door mijzelf iedere keer dat de angst toe dreigt te slaan met mijn voeten terug op de aarde te zetten win ik de strijd met mijn innerlijke demonen.
Ik ben niet mijn trauma
Feit blijft dat mijn trauma altijd op de achtergrond zal blijven meespelen wanneer ik in een situatie met mijn echtgenoot beland. Het is dan goed om te weten dat ik niet mijn trauma ben. Het zal als een duiveltje op mijn schouder blijven zitten en altijd in mijn oor fluisteren wat de ‘trauma-modus’ is waarin ik kan trappen. Aan de andere kant zit echter een engeltje op mijn schouder wat me het goede influistert. Het is aan mij naar wie ik luister in een situatie. Ik heb besloten om voor het goede en liefdevolle te kiezen ook al is dat voor mij soms nog onbekend gebied.
Deze blog is eerder geplaatst op de site van Het Verdwenen Zelf. Daar zijn ook andere blogs van Moniek te vinden: https://verdwenenzelf.org/?s=moniek
