Niki Stoker over gezonde leefstijl (in ons vorige themanummer)
Een jaar of twintig geleden werd ik voor de eerste keer met een knal van een depressie opgenomen in een gekkenhuis. Ook daar moest ik helaas van alles. Ik kon kiezen tussen Creatief met kleuren, punniken en hardlopen. Tegen beter weten in ging ik voor de Running therapy. Ik zou regelrecht mijn geluk tegemoet rennen. Dat leek me wel wat. Tegen de tijd dat het rondje erop zat zag mijn hoofd paars, had ik een hartslag waar je U tegen kon zeggen, en was mijn bloeddruk tot bijna dodelijke hoogte gestegen. Kortom, ik besloot toch maar te gaan kleuren.
Eten is natuurlijk ook zo’n gezondheidsding. Er staat ongeveer de doodstraf op een patatje oorlog met een broodje hamburger speciaal. Groente en fruit mogen geen dag ontbreken. Zo af en toe eens vlees en dan wel van vrije uitloop koeien. Pas op met kip, voor je het weet heb je een plofkip op je bord en dat is natuurlijk not done!
Een tijdje geleden was ik bij een oude vriendin, ze vroeg me wat ik wilde drinken. Toen ik zei ‘doe mij maar een Colaatje’ melde ze me dat ze dat gif al maanden niet meer in huis haalde. Ze zou me geven wat ze zelf dronk. Ik kreeg een glas thee met schijfjes gember en Kurkuma, dat was goed voor van alles en nog wat en vooral voor de eeuwige jeugd. Het spulletje liet gele vlekken op haar nagels na. Gelukkig niet op haar tanden, zei ze blakend van gezondheid. Ik hield wijselijk mijn mond en bedankte voor het bocht.
Vorige maand stuurde mijn huisarts me door naar de KNO arts vanwege een verdacht plekje op mijn tong. Zou ik dan eindelijk gestraft worden voor alle sigaretjes die ik heb gerookt, alle kilometers die ik niet rende en de borrels die ik naar binnen goot? Kreeg ik misschien een slang in mijn maag omdat mijn tong voor een deel weggesneden moest worden? Neen, niets van dit alles, er was helemaal niets fout aan de hand. De arts vertelde me bovendien dat ik heus af en toe een sigaret kon roken en een borrel kon nemen. ‘Leef’ zei hij, ‘leef’. Ik denk dat de meeste van zijn collega’s het niet met hem eens zullen zijn. Maar ik wel, hij was een dokter naar mijn hart! Dit alles was weer een bevestiging van het feit dat je beter vrij en blij kunt zijn dan een veganistische gembertheedrinker met gele tanden.
Vanmorgen liep ik ver weggedoken in mijn regenjas met de hondjes het parkje vlakbij mijn huis in. Het goot. Net toen ik hardop dit pleurisweer vervloekte zag ik een groep van zo’n vijftien vrouwen die op hun rug lagen te soppen op hun matje met hun benen in de lucht, fietsende bewegingen maken. Ze deden in de regen allemaal erg hun best voor de té mooie mannelijke instructeur die verveeld zijn inkomen voor die dag stond te tellen. Hoe ver konden we nog zakken als vrouw anno 2019? Doe toch normaal. Ik zou zeggen: Proost op je gezondheid, LEEF en punnik je een slag in de rondte.
