Milou’s strijd gaat door

tv-recensie

Regisseur Bart Hölscher maakte een indringende documentaire over het leven van de 17-jarige Milou Verhoof, die een einde maakte aan haar leven na ondraaglijk psychisch lijden, en over de nasleep van haar euthanasie. De film kreeg de veelzeggende titel Milou’s strijd gaat door.

In Nederland komt het bijna niet voor dat minderjarigen euthanasie krijgen vanwege uitzichtloos psychisch lijden. Vorig jaar waren het nul gevallen, in het jaar daarvoor twee. De 17-jarige Milou uit Bavel was een van hen. Op 2 oktober 2023 werd haar lijdensweg via euthanasie beëindigd. Bart Hölscher kende Milou goed, zijn zakelijk partner Rob Hüskens was haar oom. Kort na haar dood vroegen Milou’s ouders of zij haar verhaal wilden vertellen. Dat was de wens van Milou. Ze werd bijna niet gehoord in haar doodswens. “Ik wil dat er naar anderen na mij wel wordt geluisterd”, had ze haar moeder laten weten.

Zelf vertellen
Hölscher sprak onder andere haar ouders, haar vriendinnen, behandelaars en Menno Oosterhoff – de psychiater die haar bij haar euthanasie begeleidde. Maar hij besloot om Milou postuum zelf het verhaal te laten vertellen, aan de hand van medische dossiers, dagboeken en brieven, tekeningen, filmpjes en posts op TikTok en Instagram. De documentairemaker trainde AI om haar stem na te bootsen (dat lukte zo goed dat zelfs Milou’s hond Puck er op aansloeg).

Bloedstollend
“Als ik sterf wil ik dat de ggz mijn kist in mijn graf plaatst... zodat ze me nog een laatste keer kunnen laten vallen”, verzucht Milou wrang. Het verhaal is bloedstollend. We zien hoe een vrolijk meisje verandert in een piekerende tiener. Dan gaat het van kwaad tot erger. Ze belandt in de Jeugdzorg+ en wordt daar door een lotgenoot meerdere malen misbruikt. Pas na lange tijd wordt ze overgeplaatst... en twee weken later de dader ook. De psychische klachten leiden tot zelfverminking en suïcidepogingen. Moeder vertelt ontroerd hoe de badkamer soms lijkt op een plaats delict, helemaal onder het bloed.

Houdbaarheid
De uitzichtloosheid lijkt maar tot één oplossing te leiden: er wordt euthanasie aangevraagd. Een van de meest aangrijpende momenten uit de film is tegelijk een van de meest banale. Moeder Mireille Verhoof vertelt hoe ze in de koelkast kijkt naar de pakken melk. Ze beseft dan dat die een langere houdbaarheid hebben dan het leven van haar dochter. Iets later gaat ze achter de euthanasie-arts aan naar boven. “Het is oké”, is het laatste wat de ouders tegen Milou zeggen.

Strafrechtelijk onderzoek
Maar niet alleen de weg naar haar einde wordt indringend in beeld gebracht, ook wat haar euthanasie allemaal teweeg brengt. Na het overlijden van Milou sturen veertien psychiaters en artsen een brief naar het Openbaar Ministerie. Ze dringen aan op een strafrechtelijk onderzoek. Acht van de veertien tekenen de brief anoniem, zes anderen (waaronder Damian Denys en Jim van Os, die allebei in de documentaire aan het woord komen) zetten er wel hun naam onder. De brief voelt als een klap in het gezicht, zo voelen de ouders. Temeer omdat ze een van de veertien artsen – ze zeggen niet wie – tweeënhalf jaar voor Milou’s dood om hulp hadden gevraagd. Hij heeft nooit geantwoord.  

Vervolgens zien we hoe de politiek met het verhaal aan de haal gaat. Onder leiding van toenmalig Kamerlid Rosanne Hertzberger van  Nieuw Sociaal Contract (NSC) wordt aangestuurd op het instellen van een moratorium, een tijdelijke stop voor euthanasie bij mensen onder de 30 jaar. Die komt er niet (https://www.ggztotaal.nl/nw-29166-7-4637596/nieuws/geen_kamermeerderheid_voor_euthanasie-moties_van_nsc.html?page=2) en het OM besluit dat er geen sprake kan zijn van strafvervolging (https://www.ggztotaal.nl/nw-29166-7-4475739/nieuws/om_doet_geen_onderzoek_naar_euthanasie_minderjarig_meisje.html?page=5).

Verademing
Te midden van al deze ophef is het verhaal van Halil Osman een verademing. In Milou’s strijd gaat door vertelt hij hoe hij betrokken raakt bij Milou én haar doodswens. Eerst weigert hij die te accepteren. Maar gaandeweg bouwt hij een bijzondere band op met het meisje, tijdens hun vele gesprekken maar ook tijdens lange wandelingen waarin juist niet werd gesproken. Langzaam groeit het besef: “Ik kan wel zeggen: als het aan mij ligt ga je niet dood. Maar het gaat er niet om wat ík wil. Soms moeten we als hulpverleners en behandelaars eerlijk zijn en toegeven dat de oplossing er niet is. Dan moet je luisteren en naast iemand gaan staan.”

Hopelijk wordt de boodschap van Halil nu wel gehoord. Dan is de lijdensweg van Milou niet voor niets geweest. Haar strijd gaat door.

-

Milou’s strijd gaat door (103 minuten ) is gratis te bekijken op NPO Doc. Klik hier om de documentaire te zien. (https://www.npodoc.nl/documentaires/2025/10/milous-strijd-gaat-door.html)

 

-----------------------------------------------------------------------------------------

Vind je dit interessant? Misschien is een abonnement op de gratis nieuwsbrief dan iets voor jou! GGZ Totaal verschijnt tweemaal per maand en behandelt onderwerpen over alles wat met de ggz te maken heeft, onafhankelijk en niet vooringenomen.

Abonneren kan direct via het inschrijfformulier (http://www.ggztotaal.nl/pg-29166-7-89775/pagina/abonneren.html), opgeven van je mailadres is voldoende. Of kijk eerst naar de artikelen in de vorige magazines (http://www.ggztotaal.nl/pg-29166-7-89779/pagina/e-magazine.html).

Milousstrijdgaatdoor Milousstrijdgaatdoor
Reacties
Reactie: (Jeroen Bastiaansen)
21-11-2025, 15:17
Ik vond het een indrukwekkende aangrijpende documentaire, waarom de strijd die Milou streed mooi in beeld gebracht is ook met haar ouders, vriendinnen en Halil! De commotie erna was verschrikkelijk met duidelijk een agressieve manier van handelen bij de 14 briefschrijvers naar de psychiater Menno Oosterhoff en de ouders. Echt intens vilein, gemeen, onbetamelijk en onaanvaardbaar. Die 2 laatste termen gebruikte ook de artsenfederatie KNMG. Maar kwamen er excuses van de 14? Nee, slechts 1 Ivo Aben heeft zijn excuses aangeboden. Ik blijf deze 13 volgen en van repliek dienen, totdat ze excuses aan de ouders, Mireille en Louis en psychiater Menno hebben aangeboden! Voor wie de casus minder goed kent: Jim en Damiaan Denys zijn ijdele en media-beluste professoren. Voorheen gewaardeerd, nu zijn ze van hun voetstuk gevallen. Het zijn wolven in schaapskleren, die op YouTube en in interviews en op tv vriendelijk willen overkomen maar de werkelijkheid is dat ze ijskoud, liefdeloos en harteloos zijn. Jim en Damaan weigeren nog steeds excuses aan te bieden aan de psychiater Menno Oosterhoff en de ouders van de 17-jarige Milou die euthanasie kreeg na 6 jaren ernstig en uitzichtloos psychisch lijden. Denys zei op tv bij Dit is Tijs 'Euthanasie kan niet je hobby zijn'...' Een schandalige bewering die voor iedereen die hierin is ingevoerd op Menno Oosterhoff slaat. Waarom moeten er excuses worden aangeboden aan de psychiater en Milous ouders? Welnu Jim van Os heeft met Damiaan Denys en 12 andere psychiaters en artsen een brief naar de hoogste baas van het OM, Rinus Otte, gestuurd waarin onomwonden gevraagd werd om strafrechtelijk vooronderzoek te starten naar de volstrekt integere psychiater Menno Oosterhoff maar het allerergste is dat ze óók vroegen om de OUDERS van de 17-jarige Milou strafrechtelijk te vervolgen!  U leest het goed: Jim van Os en de 13 anderen wilden de psychiater EN de ouders strafrechtelijk laten vervolgen! Dat was volstrekt kansloos omdat de euthanasie op Milou als zorgvuldig was bestempeld na onderzoek door de RTE. Dat oordeel 'zorgvuldig' is belangrijk want dan weet een arts dat hij niet vervolgd kan worden. Dat wisten of hadden de 14 moeten weten. De meesten zijn nog steeds anoniem en dus laffe artsen! De artsenfederatie KNMG oordeelde in zeer harde bewoordingen dat deze 14 psychiaters en artsen ‘onbetamelijk en onaanvaardbaar’ gehandeld hebben. Boden daarop de 14 hun excuses aan? Helaas is het antwoord nee dat deden ze niet. De ouders van Milou werden echter wél mede door diverse krantenartikelen en tv-optredens van Van Os en Denys ernstig bedreigd! Ja u leest het goed: De ouders worden ernstig bedreigd! Jim van Os was ooit gerespecteerd maar inmiddels allang niet meer. Jim is een wolf in schaapskleren. Hij probeert aardig over te komen maar hij is dat niet. Hij is boosaardig, koud en kil. Er is 1 van de briefschrijvers, psychiater Ivo Aben die zijn excuses heeft aangeboden en vindt dat de brief niet verstuurd had moeten worden en al helemaal niet het gedeelte wat de ouders betrof. Dat was gewoon fout. Het is onbegrijpelijk dat Jim en 12 anderen weigeren om excuses aan te bieden. Wat is dat? Zelfingenomenheid, ijdelheid, grote ego’s en lange tenen? Ik vind het een groot onrecht wat de ouders en psychiater is aangedaan. En onrecht moet bestreden worden. Ik zal dan ook blijven reageren op deze 13 briefschrijvers tot ze hun excuses hebben aangeboden. Ik stop niet en ik heb een lange adem. Onrecht is onacceptabel, daar moet je iets aan doen. En wat zegt Jim? Hij 'betreurt' de commotie maar staat nog steeds achter de brief... Géén grap, hij blijft achter die kansloze brief staan! Het leven van Milous ouders en haar 2 broers is verwoest. Vergis je niet: Jim van Os is een odieus individu, een wrede, koude man en zeker niet de man die mensen zien als de camera's draaien of die zo 'leuk' komt spreken op bijeenkomsten.