Studie toont belang aan van gesprek met ouders na trauma bij kind

Sommige ouders hebben de neiging om niet met een kind te praten over traumatische ervaringen. Anderen zullen ervaringen over bijvoorbeeld pestgedrag of een verkeersongeluk juist wel met hun kind bespreken. Wetenschappelijke studies verschillen over wat de beste aanpak is. Een recente systematische literatuurstudie van ontwikkelingspsycholoog Mèlanie Sloover moet een einde maken aan de discussie. Zij toont aan dat praten over trauma de juiste keuze is. Bijna altijd.

Cultuur

Dat meldt Radboud Universiteit op 14 november (https://www.ru.nl/onderzoek/onderzoeksnieuws/moedig-je-kind-aan-om-over-traumatische-ervaringen-te-praten). Sloover, promovendus bij het Behavioural Science Institute, vergeleek 26 studies naar of en hoe ouders en hun kinderen praten over traumatische ervaringen en hoe dat samenhangt met het welzijn van die kinderen. Cultuur speelt daarbij een rol: in westerse landen als Nederland, Denemarken of Engeland worden kinderen vaak aangemoedigd om te praten, terwijl ouders in bijvoorbeeld het Midden-Oosten terughoudender zijn. Maar het werkt ook door als ouders zelf traumatische ervaringen hebben gehad. Dan zijn ze minder geneigd om trauma’s met hun kind te bespreken, want een van de symptomen van trauma is vermijding.

Bemoedigend

Uit de studie Parent–Child Communication About Potentially Traumatic Events: A Systematic Review (https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/15248380231207906) blijkt dat praten over trauma goed is voor het welzijn van het kind, maar het is wel belangrijk hoe dat gebeurt. Als dat op een bemoedigende manier gaat, waarbij ouders emoties en gevoelens herkennen en kunnen benoemen, herstellen kinderen sneller en ontwikkelen ze minder klachten die passen bij PTSS. Als ouders het kind bekritiseren – bijvoorbeeld door te zeggen dat het de gebeurtenis gebruikt als excuus om zich niet te gedragen – dan heeft praten juist een negatief effect.

Hulpverleners

De studie van Sloovers is ook relevant voor hulpverleners binnen de ggz. De ontwikkelingspsycholoog betoogt dat zij zich bewust moeten zijn van culturele verschillen, aangezien ook veel vluchtelingen worden gezien in de klinische praktijk. Daarnaast moeten hulpverleners beseffen hoe trauma’s bij ouders van invloed zijn op de omgang met trauma door kinderen. Soms is het juist nodig de trauma’s van een ouder te behandelen om het kind te helpen. Tot slot kunnen hulpverleners het goede gesprek tussen ouder en kind over trauma stimuleren, bijvoorbeeld door met z’n allen het gebeuren te reconstrueren of ouders te helpen bij sensitiviteit naar het kind.

Lees ook andere artikelen over trauma (https://www.ggztotaal.nl/tp-29166-2/trauma)

----------------------------------------------------------------------------------------

Vind je dit interessant? Misschien is een abonnement op de gratis nieuwsbrief dan iets voor jou!

GGZ Totaal verschijnt tweemaal per maand en behandelt onderwerpen over alles wat met de ggz te maken heeft, onafhankelijk en niet vooringenomen.

Abonneren kan direct via het inschrijfformulier (http://www.ggztotaal.nl/pg-29166-7-89775/pagina/abonneren.html), opgeven van je mailadres is voldoende. Of kijk eerst naar de artikelen in de vorige magazines (http://www.ggztotaal.nl/pg-29166-7-89779/pagina/e-magazine.html).