Blij

Niki Stoker over geld

Jaren geleden liep ik gearmd met mijn moeder op ons vrijdagmiddagje naar de ingang van de Hema. Er stond een uitgemergelde man met woeste haren en een trieste blik in zijn holle ogen. “Maak me blij, maak me blij”, smeekte hij het winkelend publiek. Ik had een gulle dag en tastte eens diep in mijn buidel. Hij keek enkele seconden naar het twintig euro briefje dat ik in zijn uitgestoken hand stopte, propte het in zijn broekzak en richtte zich weer tot de mensen die voorbijliepen. “Maak me blij, maak me blij”, kermend.

In mijn leven heb ik perioden met heel veel geld en met geen stuiver te makken gehad. De aller gelukkigste tijden beleefde ik in de totale afwezigheid van welk betaalmiddel dan ook. Van mijn laatste centen had ik een stuk Sunlight zeep gekocht om onszelf, het wasgoed en het huis mee schoon te maken. De elektriciteit was al een paar dagen afgesneden toen opeens ook het water stopte met stromen. Er was toen dus helemaal niets meer behalve de liefde die me omringde en ik was de gelukkigste mens op aarde.

Wijlen mijn man leerde me al in onze eerste week verkering dat alles, ALLES in de wereld draait om Geld en Macht. Hoe meer geld, hoe meer macht je kan kopen. Donald Trump had echt geen president van Amerika geworden zonder zijn geld, hij had er de capaciteiten niet voor, dat is wel gebleken. Ik durf te wedden dat hij dan ook een lelijke vrouw had gehad.

In onze welvaart kopen we ons helemaal suf. Ook ik probeer me blij te kopen. Vorige week kocht ik mijn zesde paar gympies en schafte ik een andere keukentafel aan terwijl er niets mis was met de oude. Bij Seats & Sofa’s kocht ik bijna een bank die twee keer zo duur was als de lonkende reclame waarmee ze adverteerden. Even later zag ik een mooi en prima bankje bij de tweedehands winkel. Die staan overigens overal bomvol met prima gedumpte spullen. Ik kocht het voor 50 euro. De oude bank kon in dit geval écht niet meer.

Hoe mooi zou het zijn als elke wereldburger een bedrag krijgt waar goed mee rond te komen is en waarmee je geen overbodige luxe zooi kan kopen. Heel goed voor het milieu en volgens mij ook voor het welzijn van alle mensen, al zullen sommige rijke mensen wel even mopperen. Een basisbedrag voor jou en voor mij. Voor koning Willem Alexandra en zijn Maxima. Eenzelfde bedrag voor Mark Rutte en de poetsvrouw die elke week op haar knieën de poepresten uit zijn wc schrobt.

Af en toe kwam ik de Straatkrant verkoper met zijn ‘maak me blij’ hoofd nog wel eens tegen. Eén keer knikte hij met zijn moede hoofd naar me, waarschijnlijk omdat hij niet vergeten was dat ik het in ieder geval geprobeerd had.

Andere columns van Niki Stoker vind je hier (https://www.ggztotaal.nl/tp-29166-2/stoker)