Valse herinneringen zijn aan te praten én te verwijderen

Duitse en Britse wetenschappers zijn erin geslaagd om een groep proefpersonen valse herinneringen te geven - en die vervolgens weer te verwijderen. Het onderzoek kan wellicht helpen bij het probleem van valse herinneringen.

De ouders van de proefpersonen zaten in het complot: die hadden de onderzoekers een plausibele, maar nooit echt gebeurde herinnering ingefluisterd. Een auto-ongeluk bijvoorbeeld, of een wespensteek. De onderzoekers reikten de proefpersonen vervolgens in een interview de valse herinnering aan, naast twee gebeurtenissen die echt hadden plaatsgevonden.

En met succes. Zonder verdere suggestie nam 27% van de proefpersonen de herinnering over als waargebeurd. Als de onderzoekers in vervolginterviews suggestieve opmerkingen maakten om de valse herinnering verder te versterken, steeg dat percentage zelfs naar 56, schrijven de onderzoekers in PNAS (https://www.pnas.org/cgi/doi/10.1073/pnas.2026447118).

Herinnering goed/fout

Maar het doel van het onderzoek was vanzelfsprekend niet om de proefpersonen naar huis te sturen met valse herinneringen. Daarom wezen de wetenschappers ze in latere gesprekken op de bron van de herinnering. Dat was immers niet hun eigen geheugen, maar een opmerking van de interviewer. Bovendien wezen ze de proefpersonen op het bestaan van valse herinneringen.

Die ingreep deed het effect van de ’valse’ suggesties van de wetenschappers weer teniet. Het onderzoek slaagde er dus in om de proefpersonen eerst een valse herinnering aan te praten, en die vervolgens weer te verwijderen. De gebruikte methode kan mensen ook helpen om zelf vast te stellen of herinneringen betrouwbaar zijn, denken de onderzoekers.

De proefpersonen hadden overigens wel duidelijk meer vertrouwen in hun eigen herinneringen. In de helft tot driekwart van de gevallen accepteerden ze de valse herinneringen helemaal niet.

Controversieel onderzoek

Het onderzoek naar valse herinneringen is met controverse omgeven. Psychologen zijn er onderling over oneens hoe makkelijk het is om valse herinneringen te ontwikkelen, en hoe vaak het gebeurt. Tegelijkertijd steunt veel politie-onderzoek op de aanname dat het menselijk geheugen betrouwbaar is.

Zo mogelijk nog controversiëler is het fenomeen van hervonden herinneringen. Wetenschappelijk is er nauwelijks bewijs dat mensen bepaalde gebeurtenissen helemaal kunnen vergeten en later weer kunnen hervinden. Dat roept de vraag op of er tijdens zo’n hervindingsproces wellicht sprake is van suggestie, zoals in het hier beschreven onderzoek. 

Bron: PNAS (https://www.pnas.org/cgi/doi/10.1073/pnas.2026447118), via NPO radio 1 (https://www.nporadio1.nl/wetenschap-techniek/30494-wetenschappers-plaatsen-valse-herinneringen-en-verwijderen-ze-weer)

-----------------------------------------------------------------------------------------

Vind je dit interessant? Misschien is een abonnement op de gratis nieuwsbrief dan iets voor jou! GGZ Totaal verschijnt tweemaal per maand en behandelt onderwerpen over alles wat met de ggz te maken heeft, onafhankelijk en niet vooringenomen.

Abonneren kan direct via het inschrijffomulier (http://www.ggztotaal.nl/pg-29166-7-89775/pagina/abonneren.html), Opgeven van je mailadres is voldoende.
Of kijk eerst naar de artikelen in de vorige magazines (http://www.ggztotaal.nl/pg-29166-7-89779/pagina/e-magazine.html).

jurica-koletic-502538-unsplash jurica-koletic-502538-unsplash

Reacties
Reactie: (Guus Cruts)
2-4-2021, 10:43
Maar wat dus onze Hollandse Polderpolitiek hard nodig heeft is, om ter genezing van het Syndroom van Markheimer, vergeten herinneringen weer snel terug te plaatsen. En het roept ook nog een filosofische vraag op: iets heel belangrijks zogenaamd totaal vergeten zijn, is dat ook een 'valse herinnering'?