‘Verwarde man wordt door arrestatieteam uit huis gehaald’

 

Ingelien Warmerdam

 

Verwarde man wordt door arrestatieteam uit huis gehaald’. Het zou zo maar een doorsnee krantenkop kunnen zijn waar je net zo makkelijk weer overheen leest. Als medewerker in de crisisdienst kom je soms in situaties dat mensen met overmacht uit huis gehaald moeten worden. Dat is echt het minst leuke wat ik als hulpverlener meemaak. Elke keer weer. De angst bij de betrokkene en familie, de agressie die erbij komt en soms ook schade aan lijf, huis en goederen. Vandaag kreeg ik een nieuwe aanmelding waarbij werd genoemd dat in het voortraject een arrestatieteam betrokken is geweest. Dat bracht me terug naar een herinnering van een aantal jaar geleden waarbij ik getuige ben geweest van een inval door een arrestatieteam om een man uit huis te halen. Ik was vanuit het FACT team daar als SPV bij betrokken.

Het ging al weken niet goed meer, hij werd toenemend angstig en achterdochtig. Alle eerdere pogingen om hem te helpen en uiteindelijk om hem opgenomen te krijgen waren niet gelukt. Toen het echt niet meer ging en een opname aangekondigd werd, was hij zo angstig dat hij ook ons niet meer vertrouwde en de deur niet open durfde te doen. Aangezien hij messen op tafel had liggen die hij greep wanneer de inmiddels assisterende politie probeerde iets te forceren om binnen te komen, werd uiteindelijk het arrestatieteam ingeschakeld. Hoewel ik niks anders kan zeggen dan dat dit team zeer zorgvuldig handelde is de impact heel groot geweest. Ook voor mij als hulpverlener. Eerst al de machteloosheid dat we hem niet konden overhalen de deur voor ons open te doen. Vervolgens urenlang ’s avonds in de februari-kou op straat staan wachten tot hij na 6 uur eindelijk door de ambulance meegenomen kon worden. De buurt die uitliep en filmpjes stonden te maken en allerlei ongevraagde en ongenode ‘adviezen’, meningen en opmerkingen stonden te maken. Die grote ogen van angst, het grauwe gelaat en het trillende, hijgende lijf van de schrik nadat het arrestatieteam binnen gevallen was zie ik nog steeds voor me.

Ik kan me goed voorstellen dat dit voor hem heel traumatisch is geweest. Zo hard schrikken dat je lijf daar letterlijk met een acute shock reactie op reageert moet ook iets in je geest teweegbrengen. Bij mijn aanmelding van vandaag meen ik dat ook weer te lezen in de aanmeldtekst, dat er trauma klachten zijn ontwikkeld na deze gebeurtenis. Het is niet uit te leggen hoe heftig de impact is.

Ik was bang dat ons contact voorgoed beschadigd zou zijn na deze ervaring. Mijn verbazing was dan ook groot dat hij me de volgende dag vanuit de kliniek belde en aangaf ‘dat het nogal heftig was geweest geloof ik’. Dat we blijkbaar toch zo’n goed contact hadden opgebouwd dat dit niet zomaar weg was na deze gebeurtenis. Ik ben hem gelijk op gaan zoeken. De kou van de vorige avond zat nog in mijn botten, evenals de emotie van deze heftige gebeurtenis, maar hier kreeg ik het weer een beetje warm van.

bronzen lijst bronzen lijst