De ggz en ‘het nieuwe normaal'

Langzamerhand trekken de ergste kruitdampen van de corona-crisis op, al is het nog onduidelijk wat er tevoorschijn gaat komen. ‘Het nieuwe normaal’, waar het kabinet over spreekt, zou het als slogan niet slecht doen in De Gekkenkrant, het tijdschrift van de antipsychiatrie in de jaren tachtig. Maar wat betekent dat ‘nieuwe normaal’ voor de ggz van nu? Hoe bereiden de instellingen zich er op voor dat de aanmeldingen weer op gang beginnen te komen? Wat zijn de gevolgen voor al die mensen die hun behandeling sinds 12 maart via het beeldscherm moesten doen, via de telefoon, of erger, helemaal geen behandeling kregen? In deze GGZ Totaal proberen we een voorzichtig antwoord op die vragen te formuleren.

Er waren veel aannames over de gevolgen van de crisis, en die zullen er blijven, maar ondertussen zijn wel de resultaten van enkel onderzoeken naar buiten gekomen. We weten dus iets meer. In ‘Klopt al dat nieuws over corona en de ggz wel? (https://www.ggztotaal.nl/nw-29166-7-3787277/nieuws/klopt_al_dat_nieuws_over_corona_en_de_ggz_wel.html?page=1)’ zet Miriam Visser de resultaten van drie van die onderzoeken (van Mind, het Trimbos instituut en de Hogeschool Arnhem en Nijmegen) op een rijtje.

Het kwam regelmatig in het nieuws: het aantal verwijzingen naar de ggz nam af, de mentale problemen namen toe. Nu de zorg gaandeweg weer opstart, moeten de instellingen zich voorbereiden op ‘achterstallig onderhoud’: mensen die hebben gewacht met hun problemen aan te kaarten bij de huisarts. Maar misschien ook wel met problemen die anders zijn dan voorheen. Of problemen die door de crisis zijn verergerd. Leendert Douma vraagt In ‘We denken niet dat er een exponentiële groei zal komen (https://www.ggztotaal.nl/nw-29166-7-3787273/nieuws/we_denken_niet_dat_er_een_exponentiele_groei_zal_komen.html?page=1)’ aan de instellingen hoe ze dit aan denken aan te gaan pakken.

‘De corona maakt me prikkelbaar’, start Sanne Hofma haar blog ‘Laat me niet lachen (https://www.ggztotaal.nl/nw-29166-7-3787263/nieuws/laat_me_niet_lachen.html?page=1)’ over haar ervaringen tijdens de crisis. Een aanhoudende irritatie over van alles en nog wat. Maar gelukkig komen er lichtpuntjes: ‘Zelden zo blij geweest met de kapper’.

Een groep binnen de ggz die de afgelopen maanden niet of nauwelijks aan het woord is geweest, zijn de naast-betrokkenen, de naasten, familie van… Misschien niet verwonderlijk, er moest nogal het één en ander geregeld. Daarbij, zo komt naar voren in het gesprek dat ondergetekende had met Joke van der Meulen, komen die naasten makkelijker op voor de belangen van hun familielid dan voor hun eigen belang. De nieuwe opleiding tot Familie-ervaringsdeskundige lijkt dan ook geen overbodige luxe. Lees er over in ‘Familie kan best wat steun gebruiken bij verwezenlijken van alle rollen (https://www.ggztotaal.nl/nw-29166-7-3787251/nieuws/familie_kan_best_wat_steun_gebruiken_bij_verwezenlijken_van_alle_rollen.html?page=1)’.

Kenmerkend voor een pandemie is dat het een wereldprobleem is. Ook de gevolgen zijn dus een wereldprobleem, evenals de mentale gevolgen en de gevolgen voor de geestelijke gezondheidszorg. Al heet dat in andere landen uiteraard anders. Zonder landen met elkaar te willen vergelijken - dat zou een boekwerk vragen - maken we in ‘Geestelijke gezondheidszorg en Covid-19 buiten onze landsgrenzen (https://www.ggztotaal.nl/nw-29166-7-3787329/nieuws/geestelijke_gezondheidszorg_en_covid-19_buiten_onze_landsgrenzen.html?page=2)’ een collage van berichten uit andere landen.

Tot slot: binnenkort starten wij weer met onze verhalenwedstrijd. Tot medio augustus hebben al onze lezers de tijd om hun verhaal met ggz-ervaringen in te sturen. Lees er meer over in ons magazine van 8 juni.