Onzekere tijd

Een gedicht van Gisele Vranckx

Als de avond van mij wint

Zoek ik naar een ware vriend

Niet iemand die woorden zegt

Maar met mij een grens verlegd

Juichend naar de sterren blazen

Lopen over alles heen

Nergens ons over verbazen

Alles kan en nu meteen

Lachen om de zwaarste zaken

Ze verlichten met een steen

Die we gooien van de daken

Niet echt aardig maar gemeen

Zwaaien naar de blije mensen

Wensen dat er lente komt

En als deze dan verstomt

Ons omdraaien naar de zon

Ja zo’n bangeloze vriend

Die de nacht met mij trotseert

En de leugen zo bemind

Tot de waarheid is gekeerd

Maar hoe hard ik leugens zoek

Deze waarheid doet meer pijn

Want in dit geschreven boek

Lees je niet hoe het zal zijn