Eén centraal meldpunt voor ggz-crisis lost aantal problemen op

Bij het meldpunt van de crisisdienst van GGZ Noord-Holland Noord kunnen verwijzers een acute crisis melden. Een team uit een pool van in totaal 12 triagisten vangt de melding op en coördineert een passende aanpak om iemand zo snel mogelijk te helpen.

September 2018 startte GGZ Noord-Holland-Noord een pilot met het ‘meldpunt crisisdienst GGZ’. Verwijzers konden daar buiten kantoortijden een acute psychiatrische crisis melden, waarna gespecialiseerde triageverpleegkundigen passende interventies regelden. Na de succesvolle pilotfase is het meldpunt inmiddels een vaste waarde in de regio. Teamleider Nancy Majoor: ‘De afhandeling van meldingen verliep voorheen niet optimaal. Er waren verschillende telefoonnummers en de ketenpartners konden de hulp niet goed coördineren.

Een belangrijk probleem was dat de sociaalpsychiatrisch verpleegkundige die crisisdienst had soms de telefoon niet kon opnemen, omdat hij of zij net ter plekke met een andere crisis bezig was. Melders kregen dan een voicemail, en het hele proces vertraagde onnodig.’

Deskundige beoordeling

Eén centrale plek voor een eerste beoordeling leek een goede oplossing. Anita Nannes, werkzaam in de forensisch-psychiatrische zorg, is een van hen. Als triagist beoordeelt ze met behulp van de landelijke ‘GGz-triagewijzer’ of er sprake is van psychiatrische problematiek, stelt de hulpvraag vast en schakelt indien nodig de crisisdienst in. Ook regelt ze desgewenst het vervoer. Nannes: ‘De bellers komen overal vandaan, van de huisartsenpost tot het ziekenhuis.

Sommige vragen kunnen we zelf afhandelen, bijvoorbeeld een terugkoppeling over medicatie. Pas geleden had ik een melding over een man die eerder ggz-cliënt was. Hij had geen huis en de politie had hem naar het Leger des Heils gebracht. Maar vanwege overlast was hij daar weer buiten gezet. Toen de politie hem nog een keer meenam, leek hij uitgeput. Ik regelde een beoordeling door de ggz op het politiebureau en belde intussen met de afdeling oggz van de GGD of hij daar misschien bekend was. Ook hield ik de wachtcommandant steeds op de hoogte.’

Coördinerende rol

De triagisten hebben een coördinerende rol en houden contact met alle betrokkenen, zo blijkt goed uit dit voorbeeld. Dat geeft duidelijkheid en rust, zegt Majoor. ‘Een triagist kan ook tussendoor nog even bellen. Zo van: de crisisdienst is onderweg! En als het eens wat langer duurt, kun je uitleggen wat er aan de hand is. Zodat mensen niet alleen maar zitten te wachten.’

Het belangrijkste resultaat, stelt Majoor, is niet alleen dat iemand nu sneller geholpen wordt, maar vooral ook met de juiste aanpak. ‘De toeleiding naar passende zorg is nu duidelijk beter. Onze samenwerkingspartners zeggen dat de lijnen veel korter zijn geworden en dat ze veel eerder zijn waar ze wezen moeten.’ Intussen werken de partners gezamenlijk aan verdere verbeteringen op basis van de ervaringen. Daarvoor monitoren ze heel concreet wat er gebeurt met de meldingen. Waar komen die vandaan en wat gebeurt er vervolgens mee? En wat zijn bijvoorbeeld de gemiddelde termijnen waarbinnen iemand na een melding gezien en beoordeeld wordt?

Voorlichting aan het publiek

In de pilotfase van ruim 3 maanden zijn 1.251 meldingen verwerkt, grofweg 10 per dag buiten kantooruren. Een van de verbeterplannen is een 24/7 beschikbaarheid, dus juist ook tijdens kantoortijden, vertelt Majoor. Een ander verbeterpunt is de opvang van complexe meldingen over mensen die zowel verslavings- als psychiatrische problemen hebben. Over dit ‘grijze gebied’ tussen psychiatrie en middelenproblematiek is overleg met de verslavingszorg in de regio.

Minstens zo belangrijk is voorlichting aan het publiek, vervolgt Majoor. ‘De samenleving is minder tolerant geworden tegenover “afwijkend gedrag”. Terwijl juist mensen in iemands directe omgeving vaak goed kunnen helpen. Daarom werken we ook met het programma Mental Health First Aid. Daarnaast is er inmiddels een speciaal telefoonnummer voor cliënten en naasten.’ Intussen scholen Nannes en haar collega’s zich voortdurend bij. Nannes: ‘De triagisten van de huisartsenpost zijn voor ons een belangrijk voorbeeld. Er komen ook veel meldingen binnen over cliënten die suïcidaal zijn. We krijgen nu training en coaching om een risicotaxatie te doen. Zo leren we steeds weer bij.’

Door: Marc van Bijsterveldt / ZonMw
Met dank aan Susan Verlinden, manager a.i. crisisdienst.

Vind je dit interessant? Misschien is een abonnement op het gratis magazine dan iets voor jou! Abonneren kan direct via het inschrijffomulier (http://www.ggztotaal.nl/pg-29166-7-89775/pagina/abonneren.html), of kijk eerst naar de artikelen in de vorige magazines (http://www.ggztotaal.nl/pg-29166-7-89779/pagina/e-magazine.html)