Onderweg

Een gedicht van Gisele Vranckx

Onderweg

Ik zie spoken die zich engageren 

met mijn verleden

Ze druppelen onbedoeld 

in mijn heden

Ik wuif hun handen weg

Ik zie een overvolle trein

waar ik me niet kan verschuilen

Ik zoek een uitweg

Iedereen staat vastgenageld

De eerste klas ziet er leeg

en onbeduidend uit

Ik plof neer

Denk aan de vrouw 

en haar ongezien kind

Zie haar nog wiegend

de pijn verslaan

Ik ga weer even staan

als de dag haar vorm loslaat

vloeien volle woorden

op papier.

Bijna thuis.

@ Gisele Vranckx