Al bij de intake werden mijn ogen geopend

Door: Ronald van Assen 

Ik wachtte lang voordat ik hulp zocht, veel te lang. Pas op mijn veertigste erkende ik, eigenlijk door omstandigheden gedwongen, dat het niet langer ging. Via de huisarts kwam ik bij de GGZ terecht. Er volgde een uitgebreid diagnosetraject. Ik kreeg therapie. Het bleef op en af gaan. De diagnose werd een paar keer bijgesteld. Ik kreeg medicijnen, er werd een signaleringsplan opgesteld en ik ben langzaam opgekrabbeld uit het dal tot waar ik nu ben. Tegenwoordig help ik anderen met mijn ervaringen. Ik geef lezingen, schrijf boeken en zo kan ik nog wel even doorgaan maar dat is niet waar ik het over wil hebben.

Weet u wat ik achteraf zo frappant vind? Al tijdens de eerste kennismaking met mijn toenmalige casemanager werden mijn ogen geopend. Het was een hele opluchting maar aan de andere kant ook een schok. Weet u wat er gebeurde? Ze zei dat ze dagelijks mensen over de vloer kreeg met net zo’n bizar levensverhaal als dat van mij. 

Daar zat ik dan, opgelucht en in tranen. Veertig jaar lang dacht ik, dat ik de enige was. Voor mijn gevoel was ik simpelweg gek. Er kon onmogelijk iemand anders zijn met soortgelijke klachten en nu werd mij doodleuk meegedeeld dat ik niet de enige was.

Het riep een heel dubbel gevoel op. Ik was niet de enige! Ik was niet gek! Er waren er meer zoals ik. Sterker nog, volgens de dame tegenover mij was er voor iedereen wel een oplossing. Het kon soms wel even duren, maar toch. Er was een uitweg uit de ellende. De medaille had ook een anderen kant. Omdat ik zolang had gewacht, kon het wel een langdurig hersteltraject worden.

Weet u hoe blij ik was? Ik kon wel janken. Had ik maar jaren eerder hulp gezocht. Was er maar in het begin van mijn leven iemand geweest die mij dit had meegedeeld. Dan was een hoop narigheid voorkomen.

Waarom ik dit schrijf? Omdat ik graag wil dat iedereen het hoort. Hoe vreemd of bizar uw klachten ook zijn, u bent echt niet de enige. Er zijn wereldwijd miljoenen mensen met dezelfde problemen en er zullen er, helaas, nog vele miljoenen volgen. En voor vrijwel allemaal is er een oplossing.

Maak daarom niet dezelfde fout, die ik heb gemaakt. Trek op tijd aan de bel als u het in uw eentje niet meer redt. U staat er niet alleen voor. Er is hoop!