Patstelling  

Een gedicht van Gisele Vranckx

 

Een eeuwenoud gezegde klemt mij vast  
Ik spartel hevig terug wringend uit zijn jas  
Al zijn mijn vuistgebaren voor een drenkeling  
voelbaar ongeschonden - niets -  
vergeleken bij zijn woordenschat  
 
Ik dwing mezelf datgene te verslaan  
wat nog nooit de toren heeft gehaald  
op de top, schreeuwt mijn echo  
over drijven en verzanden, over schrijven  
en belanden in een zichtbare wereld  
 
niet overdadig in woorden gestopt  
mijn armen kruis ik bij een oogopslag  
wat ik zie blijft onverstoord  
een magneet in volle bloei  
grenzeloos onweerstaanbaar  
 
grootser dan mijn huidig heden  
waar de verdwenen ik  
mijn identiteit blijft zoeken  
opdat mijn hele hebben en houden  
in de schijnwerpers zouden vloeken 

 

© Gisele Vranckx 
 

 

Gisele 06 Gisele 06