Handreikingen om suïcide te voorkomen 

De GGZTotaal-XL van oktober 

 

Het is geen gemakkelijk thema, suïcide. Maar daardoor zeker niet onbelangrijk. Het onderwerp staat bol van misvattingen (‘als iemand echt wil, doet-ie het toch wel’, ‘mensen die er mee dreigen, doen het niet’ en ‘als je er naar vraagt, breng je mensen op ideeën’). Er over praten vinden veel mensen doodeng. Onder hen ook hulpverleners. 
Misschien is dat wel, realiseren we ons bij de release van dit magazine, waarom drie van de vijf artikelen over de praktijk gaan van instituties en weinig over wat individuen kunnen doen: Carla Aantjes en Hans Landman houden, als hulpverleners, een pleidooi om de religieuze gemeenschap te betrekken (https://www.ggztotaal.nl/nw-29166-7-3700500/nieuws/de_religieuze_gemeenschap_als_beschermende_factor_bij_suicidaliteit.html?page=1) bij de hulpverlening aan suïcidale cliënten; Willem Gotink haalt een Canadees onderzoek aan dat aantoont dat de berichtgeving in de media (https://www.ggztotaal.nl/nw-29166-7-3700801/nieuws/hoe_de_berichtgeving_in_de_media_het_aantal_suicides_kan_beinvloeden.html?page=2) veel positieve invloed kan hebben op het voorkomen van suïcide; de Amsterdamse GGD komt aan het woord met een integrale aanpak van suïcidepreventie (https://www.ggztotaal.nl/nw-29166-7-3700508/nieuws/mensen_weer_perspectief_laten_zien_is_soms_hartstikke_ingewikkeld.html?page=1). Alleen Beau Menke is enigszins een uitzondering bij het stellen van de vraag: hoe kun je suïcidale uitingen op social media herkennen (https://www.ggztotaal.nl/nw-29166-7-3700513/nieuws/zelfdoding_en%C2%A0social%C2%A0media_hoe_te_herkennen_en_wat_te_doen.html?page=1) en wat kun je op zo’n moment doen? 
De vraag die Stijn Ekkers stelt is breder: hoe komt het toch dat, ondanks alle preventie, het aantal suïcides zo hoog is? Eén mogelijk antwoord: we verwachten een bestaan zonder lijden (https://www.ggztotaal.nl/nw-29166-7-3700497/nieuws/mens_durf_te_lijden.html?page=1), en dat is geen reële verwachting. 

Het antwoord op de vraag wat je als individu kan doen als iemand zegt dat hij een einde aan zijn leven wil maken (of als je vermoedt dat hij daarover denkt), is overigens in essentie niet ingewikkeld: neem opmerkingen en andere signalen serieus, vraag er naar, luister zonder te bagatelliseren en te oordelen, zoek samen naar perspectief. Er is hulp genoeg voorhanden, zowel voor degene die met gedachten over suïcide rondloopt, als voor degene die daarmee geconfronteerd wordt.  
Het taboe en de angst er over te praten is misschien wel het grootste probleem in het zoeken naar een uitweg. 

Dit is ons eerste magazine in de nieuwe opzet. We berichtten (https://www.ggztotaal.nl/pg-29166-7-123102/pagina/1018_van_de_redactie.html) daar twee weken geleden al over. Per  uitgave zijn er iets minder artikelen, maar we verschijnen wel twee- in plaats van éénmaal per maand . We zijn wat minder mooi gevormd, maar we krijgen wel meer inhoud.  
En we blijven gratis! 

ad inl ad inl

Reacties
Reactie: (Vera Trstenjak)
29-10-2018, 19:20
Een hulpverlener moet zeker met de client hierover kunnen praten, open oor voor hebben en dat serieus nemen...........?? Een nuttig bericht??

Reactie: (Ivonne)
22-10-2018, 12:49
Veel van mijn klanten hebben in het verleden pogingen gedaan. Ik bespreek dit altijd zo open mogelijk. In een enkel geval waar het actueel is, bespreek ik alternatieven, zoals een euthanasietraject. Het feit dat de doodswens er mag zijn, betekent dat zij zich hierin gehoord en gezien voelen. Vaak is dat al genoeg om de dreiging minder acuut te maken.