Voor het eerst is dwangmatig seksueel gedrag - in de volksmond seksverslaving - door de Wereld Gezondheids Organisatie (WHO) opgenomen in de International Classificcation of Diseases (ICD), de internationale gebruikte lijst van mogelijke ziektes. Het besluit is echter niet onomstreden, zo schrijft CNN.
De lijst, die in juni een update kreeg en daarmee zijn elfde versie kreeg (vandaar ICD-11), is het basisdocument dat artsen en onderzoekers gebruiken om gezondheidsproblemen, verwondingen en doodsoorzaken te identificeren en te onderzoeken.
De ICD-11 definieert de ‘dwangmatig-seksueel-gedrag-stoornis’ (compulsive sexual behavior disorder) als een ‘aanhoudend patroon van onmacht om intense, herhaaldelijke seksuele impulsen of lustgevoel dat resulteert in herhaaldelijk seksueel gedrag te controleren’.
De definitie van de stoornis zegt niets over het aantal seksuele partners dat iemand heeft, of hoe vaak hij of zij seks heeft. Waar het om gaat is dat iemands seksuele gedrag een ‘centrale focus in iemands leven wordt, tot het punt waarop gezondheid, persoonlijke zorg en verantwoordelijkheden worden verwaarloosd.
De stoornis kan iemands mogelijkheid om te werken of school af te maken beïnvloeden, het kan relaties beschadigen. En ondanks dat iemand met deze stoornis de drang wil weerstaan, lukt dat niet. De lijders aan deze aandoening hebben misschien niet eens plezier van het herhaaldelijke seksuele gedrag.
Volgens de definitie moet iemand minstens zes maanden deze klachten hebben om de diagnose te krijgen en het moet niet alleen gaan om klachten die ontstaan, enkel vanwege morele bezwaren of maatschappelijke veroordeling van de seksuele behoeften of het seksuele gedrag.
Verslaving of ‘slechts’ afwijkend gedrag?
Net als toen de WHO gameverslaving toevoegde aan de lijst van psychische problemen, zijn niet alle artsen er van overtuigd dat de aandoening aan de lijst moet worden toegevoegd. Sommigen vragen zich af of er sprake is van een op zichzelf staande stoornis, anderen of seks überhaupt verslavend kan zijn en zien het etiket als mogelijk stigma-veroorzakend.
In de DSM-5 is seksverslaving ook niet opgenomen als een aparte categorie en wordt er zelfs niet in genoemd. Dat komt deels omdat er nog maar weinig onderzoek naar een verklaring voor de aandoening is geweest.
“Mensen proberen al eeuwenlang te begrijpen wat hyperseksualiteit veroorzaakt. Het heeft door de jaren de meest uiteenlopende namen gekregen, maar pas in de laatste 40 jaar kijken we er naar vanuit een academisch perspectief”, zegt Dr Timothy Fong tegen CNN. Fong is hoogleraar psychiatrie aan het Semel Institute for Neuroscience and Human Behavior aan de Universiteit van California in Los Angeles. Hij schreef een artikel dat handelde over de wetenschappelijke definities en de beheerstrategieën voor de aandoening.
Volgens Fong betwijfelen sommige experts of dwangmatige seksuele activiteit een verslaving kan zijn, omdat er, evenmin als bij game-verslaving, een middel (als alcohol of een drug) is dat misbruikt wordt. Wel lijkt er steeds meer wetenschappelijk bewijs te komen dat het dwangmatig seksueel handelen veranderingen in de hersen veroorzaakt.
Verschillende kampen
“Sommige mensen zullen zeggen, dat als het er uit ziet als een verslaving, het zich voordoet als een verslaving en er verschillende zelfhulpgroepen zijn, dat het dan waarschijnlijk wel een verslaving is, maar het psychologische veld is verdeeld in verschillende kampen”, aldus Fong, “Sommigen zeggen dat het een verslaving is, anderen zien meer een verschil in libido. Maar als iemand tegen mij zegt dat zijn leven hierdoor wordt verpest, dat hij suïcidaal is, zijn relatie is verbroken en dat het zijn gezondheid schaadt, dan hebben we het toch ergens over.
Onze missie is om zo iemand te helpen, en nu hebben we in ieder geval de mogelijkheid om te benoemen wat er aan de hand is en hem of haar daardoor beter te helpen. Het is absoluut cruciaal om daar een gemeenschappelijk taal over te hebben, zodat wetenschappers dit ook beter kunnen onderzoeken.”
Volgens Fong zijn er nog geen nationale of internationale studies gedaan naar het vóórkomen van de aandoening. Het is dan ook niet bekend hoeveel mensen er last van hebben. Sommige lokale onderzoeken wijzen in de richting van ongeveer 5% van de bevolking. Het zou betekenen dat meer mensen last hebben van seksverslaving dan van bijvoorbeeld een bipolaire stoornis, schizofrenie of gokverslaving.
Wellicht helpt de beslissing van de WHO, om meer geld en tijd uit te trekken voor onderzoek naar dit fenomeen.
“Ik wacht al dertig jaar op dit telefoontje”, zegt Robert Weiss tegen CNN. Weiss is verslavingsspecialist en auteur van diverse boeken over het onderwerp. “het is absoluut belangrijk om diagnoses te kunnen stellen, vooral als het gaat om seksuele aandoeningen. Weiss was ook lid van het comité dat besloot dat seksverslaving niet erd opgenomen in de DSM-5, iets waarvan hij denkt dat het een fout was. De beslissing van de WHO zal helpen de aandoening in de DSM te krijgen, veronderstelt hij.
Bron: CNN (http:// https://edition.cnn.com/2018/07/10/health/compulsive-sexual-behavior-mental-health-condition/index.html)
Vind je dit interessant? Misschien is een abonnement op het gratis maandelijkse e-magazine dan iets voor jou! Abonneren kan direct via het inschrijffomulier (http://www.ggztotaal.nl/pg-29166-7-89775/pagina/abonneren.html), of kijk eerst naar de artikelen in de vorige magazines (http://www.ggztotaal.nl/pg-29166-7-89779/pagina/e-magazine.html)