Week van de Psychiatrie staat in teken van trauma en bruist van activiteiten

Gisteren, maandag 19 maart, is de week van de psychiatrie van start gegaan. In bijna twiintig steden worden activiteiten georganiseerd. Veel daarvan staan in het teken van trauma, het thema van deze week.

Ontstaan week van de Psychiatrie

De Week van de Psychiatrie is opgedragen aan alle mensen (met of zonder psychiatrische achtergrond) die zich hebben ingezet voor verbetering van positie en het leven van mensen met psychische en psychiatrische problematiek. De GGz (geestelijke gezondheidszorg) is veel humaner geworden, hoewel er nog heel veel werk te doen is op het gebied van beeldvorming, doorbreken van isolement, verbeteren van woonomstandigheden, verbeteren van relatie van psychiatrie en de samenleving, verbeteren van financiële positie, verbetering van informatievoorzieningen en keuzemogelijkheden. De Week van de Psychiatrie is nog niet ’af’ en de komende decennia gaan we hiermee door. Wij dragen de Week van de Psychiatrie ook op aan Paul Fijn, die een groot deel van zijn leven actief is geweest bij de Clientenbond en in het bijzonder voor deze Week. Hij was de voortrekker van de landelijke werkgroep. ”

De geschiedenis van de Week van de Psychiatrie

De Week van de Psychiatrie vindt zijn oorsprong in het antiautoritaire denken van de jaren zestig. Aan de golf van kritiek op bestaande maatschappelijke structuren ontkwam ook de psychiatrie niet. Tegenover de bestaande zorg ontwikkelde zich een kritische beweging, waarvan Jan Foudraine en Carel Muller belangrijke exponenten waren. Foudraine publiceerde in 1971 de bestseller ’Wie is van hout’, waarin zowel de wijze waarop in Nederland met psychiatrische patiënten werd omgegaan als de opleiding tot psychiater, wordt bekritiseerd. Volgens Foudraine zouden psychiatrische cliënten veel meer gelijkwaardig moeten worden benaderd door psychiaters en verpleegkundigen. Carel Muller was in diezelfde tijd directeur van Dennendal op het terrein van de Willem Arntsz Hoeve in Den Dolder. Ook hem stond een veel humanere benadering van de zorg voor ogen in een gemeenschap, waar pupillen en verpleegkundigen ongedwongen met elkaar samenleefden. 

Gekkenbeweging

Ook cliënten in de psychiatrie en hun familieleden lieten van zich horen, zij begonnen hun kritiek op de hulpverlening te uiten en organiseerden zich in de Gekkenbeweging (de voorloper van de Cliëntenbond) en hun huisorgaan, de Gekkenkrant. Het woord cliënt kwam naar voren als alternatief voor het woord patiënt, dat teveel de afhankelijkheidspositie van hulpvragers binnen de geestelijke gezondheidszorg typeerde. Ook meer persoonlijke ervaringsverhalen kwamen naar boven, met als bekendste voorbeelden ’Laten ze het maar voelen’ van Corrie van Eijk-Oosterholt en ’In het land der blinden’ van Evelien Paull. Het boek van Corrie van Eijk was maandenlang een bestseller en vormde de eerste openbare aanklacht tegen het onnodig lijden dat mensen - in dit geval Corrie’s zuster - in psychiatrische klinieken werd aangedaan. 

In dit klimaat werd vanaf 1975 eerst de dag en later de Week van de Psychiatrie georganiseerd; een week met theater, discussiemiddagen, acties en het Breingeinfestival rond actuele thema’s in de cliëntenbeweging. Het is dus allemaal begonen met de dag van de psychiatrie in Wolfheze, opgezet door een aantal kritische hulpverleners. Als je nu op dat grote terrein van Wolfheze komt dan herinnert een beeldje nog aan deze mijlpaal. Het beeldje is een vrouwenfiguur met gaten erin. Een verscheurde persoonlijkheid.

Bron: Week van de psychiatrie (http://www.weekvandepsychiatrie.nl/)
(Hier zijn ook de diverse activiteiten te vinden die georganiseerd worden).

Vond je dit interessant? Misschien is een abonnement op het gratis maandelijkse e-magazine dan iets voor jou! Abonneren kan direct via het inschrijffomulier (http://www.ggztotaal.nl/pg-29166-7-89775/pagina/abonneren.html), of kijk eerst naar de artikelen in de vorige magazines (http://www.ggztotaal.nl/pg-29166-7-89779/pagina/e-magazine.html)