Onlangs is in zorgcentrum Oranjehof van Sevagram een speciale ‘Poezenkamer’ geopend. Woordvoerder Marion Schmitz: ‘Bewoners met dementie leven zichtbaar op.’
Hoe zijn jullie op het idee van de ‘Poezenkamer’ gekomen?
‘Twee jaar geleden openden we ook een Poezenkamer in verpleeghuis Molenpark in Heerlen. Dat was zo’n succes, dat we nu ook in Oranjehof een Poezenkamer geopend hebben. Het idee komt van een kok van Sevagram, die elke dag zijn hond meeneemt naar het verpleeghuis. De reacties waren zo positief, dat het idee voor een Poezenkamer ontstond.’
Stond iedereen hier van tevoren om te juichen?
‘In het begin hebben we wel wat vragen moeten beantwoorden. Of het wel hygiënisch was, bijvoorbeeld. Verzorgenden vroegen zich af of ze extra werk eraan zouden hebben. Dat is niet zo: we hebben heel wat vrijwilligers die de Poezenkamer schoonhouden, en cliënten met dementie begeleiden als ze in de Poezenkamer komen.’
Dus cliënten zitten niet onder de bloederige krabbels?
‘Zeker niet. Het is een kamer die in principe door alle bewoners van Oranjehof kan worden bezocht, maar mensen die hier begeleiding bij nodig hebben, krijgen dat van een vrijwilliger. Daarnaast hebben we de katten –die uit het asiel komen, en eentje is van een mevrouw uit het huis- goed geselecteerd: ze zijn mak en ontzettend lief.’
Hebben de katten wel een leuk leven daar?
‘Absoluut. Voorheen zaten twee van de drie katten in een kooitje in het asiel, nu hebben ze een fijne kamer met een bankstel, en gezelschap van elkaar én decliënten. Die lopen de hele dag in en uit. ’s Nachts mogen ze in de binnentuin, waar ze in bomen klimmen. We hebben voor katten gekozen die door het asiel moeilijk te plaatsen waren: ze zijn wat ouder en krijgen medicatie. We dachten: als je het met hart voor de dieren doet, moet je het goed doen. De katten zijn ook enorm opgeknapt hier: hun vacht glanst weer, en als ze iemand voor de deur zien staan, mauwen ze enthousiast.’
Hoe reageren cliënten?
‘Geweldig! Het is wetenschappelijk bewezen dat wanneer iemand met dementie dieren aait, de bloeddruk daalt. Je merkt dat de onrust in de Poezenkamer afneemt, en de clënten zelfs opbloeien dankzij de katten. Sommigen willen er uren blijven zitten. Ze praten tegen de katten, maar ook vaker met elkaar dankzij de Poezenkamer. Ze hebben ook weer nieuwe dingen te vertellen aan familie, en het is leuk om er met familie heen te gaan. Verzorgenden zijn ook enthousiast: sommigen komen zelfs als vrijwilliger op hun vrije dagen terug, omdat ze de katten graag verzorgen. Natuurlijk zijn er ook mensen die er niks mee hebben, maar dat is prima.’
Wat adviseer je verzorgenden die dit ook in hun zorginstelling willen opzetten?
‘Het allerbelangrijkste is: probeer te denken in mogelijkheden, en niet in beperkingen. Als je meteen bij alles zegt: nee dat kan niet, want… dan kom je geen stap verder. Als je het positief benadert, en zegt: ja, dat kan wel, want… dan zul je zien dat er veel meer mogelijk is dan je denkt. We hebben de Poezenkamer kunnen realiseren met een subsidie van pensioenuitvoeringsinstantie AZL te Heerlen. Er is nog geld over voor een derde Poezenkamer, dus als verzorgenden van Sevagram dit lezen en er oren naar hebben, dan mogen ze contact met ons opnemen! We adviseren ook graag andere zorginstellingen die een Poezenkamer willen openen. Want het zou mooi zijn als zoveel mogelijk mensen hiervan kunnen genieten.’
Bron:www.nursing.nl (http://www.nursing.nl/Verzorgenden/Nieuws/2016/1/Poezenkamer-kalmeert-client-met-dementie/)